Typy ogrodów
Styl wiejski
Cegła, łupany kamień, drewniane płotki, gliniane donice, metalowe wiadra, konewki to jedne z nielicznych elementów wiejskiego ogrodu. Typowe rośliny dla tego stylu to jednoroczne i wieloletnie kolorowo kwitnące rośliny, pachnące kwiaty, zioła i nie formowane krzewy. Łąka kwietna pod drzewami lub na otwartej przestrzeni. Rośliny wykorzystywane w projekcie powinny być gatunkami rodzimymi dla danego obszaru. Wiodącą cechą ogrodu wiejskiego jest jego swobodna i swojska atmosfera. Całość aranżacji ogrodu wiejskiego ma tworzyć harmonię z otaczającym go krajobrazem.
Styl naturalistyczny
Są to ogrody niezwykle bujne, z dużą ilością roślin i gatunków. Sposób ich prowadzenia również nasuwa skojarzenie, jakby wykonywała to sama natura, z założenia komponuje się z otaczającym go krajobrazem, jakby naturalnie się w niego wpisując. Ogrody te wprowadzają element tajemniczości, trochę nieładu i naturalnego wyglądu. Najlepiej sprawdzają się na większych działkach, szczególnie gdzieś na terenach wiejskich, podmiejskich, w otoczeniu lasów, łąk czy innych naturalnych krajobrazów.
Styl angielski
Charakteryzuje się rozległymi, wypielęgnowanymi trawnikami wraz z dużymi rabatami kwiatowymi w różnych w otoczeniu drzew. Właściwe dla tego stylu są różnego rodzaju pnącza i pergole np. kwitnące wisterie, powojniki i pnące róże. Mają one nawiązywać do naturalnego krajobrazu. Nieodzownym elementem ogrodu są elementy architektoniczne z nutką romantyzmu takie jak kuta ławeczka, kamienny murek, czy rzeźba spowita bluszczem.
Styl nowoczesny
Charakterystyczne dla tego typu ogrodów są proste geometryczne kształty oraz porządek i minimalizm w krajobrazie. Rośliny mało zróżnicowane, aby nie wprowadzać chaosu do otoczenia i wymagająca minimalnej pielęgnacji. Dominujące w aranżacji jest drewno, kamień oraz beton. Ogród często jest otoczony szczelnie ogrodzeniem, które ma zapewnić jak największą prywatność.
Styl formalny (francuski)
Jest to ogród o regularnym, formalnym planie, często symetryczny. Cechami tego stylu są geometria, równowaga i proporcja. Rośliny są zazwyczaj formowane lub o geometrycznych kształtach.
Styl japoński
W przydomowym wydaniu ma najczęściej formę zamkniętych przestrzeni, w których dominują podłoża wyłożone kruszywami kamiennymi, często z większymi głazami czy zagrabionym piaskiem. Cechuje je prostota i elegancja, a nieodzownym elementem jest woda symbolizująca ruch. Rośliny dobierane są jako pojedyncze, efektowne elementy. Ogrody te sprawdzają się na niewielkich, miejskich działkach, dobrze wpisują się w nowoczesną architekturę.
Styl śródziemnomorski
To styl stosunkowo „egzotyczny” i znacząco różny od naszych rodzimych warunków i panującego klimatu. Zasadniczo cechuje się ograniczeniem lub całkowitą rezygnacją z powierzchni trawnikowych, na rzecz brukowanych, kamiennych czy nawet żwirowych. Do tego bogaty jest we wszelkiego rodzaju murki, schodki, tarasy, płytkie baseny, fontanny i miejsca wypoczynkowe. Roślinność jest raczej prosta, w pastelowych kolorach, a rabaty tradycyjne, z niższymi gatunkami z przodu i wyższymi z tyłu. Cechą charakterystyczną ogrodów śródziemnomorskich są również rośliny uprawiane w pojemnikach, a także specjalnie wydzielone ziołowe, aromatyczne zakątki.
Styl skandynawski
Jest to połączenie stylu nowoczesnego, który jest geometryczny, funkcjonalny i minimalistyczny, ze stylem naturalnym, który cechuje nawiązanie do otaczającego, naturalnego krajobrazu. Rośliny są proste i łatwe w uprawie, sadzone swobodnie i prowadzone raczej w naturalnej formie. Występują w nich często ozdobne trawy, a także gatunki występujące w otaczającym krajobrazie. Niemniej jednak nasadzenia są minimalistyczne, stosunkowo niezróżnicowane gatunkowo i kolorystycznie. Styl dobrze sprawdza się na mniejszych, miejskich działkach, również takich w zwartej zabudowie.